علت فراگیر شدن بازی‌هایی مثل همستر کامبت و تپ سواپ در ایران چیست؟ آیا می‌شود به این بازی‌ها به عنوان روشی برای کسب ثروت نگاه کرد؟ چه ریسک و خطراتی از جنس کلاهبرداری بر سر راه کاربران آن‌ها قرار دارد؟ وحید شامخی معاون توسعه کسب‌وکار کریپتوگرام در یک گفت‌وگوی ویدئویی با رسانه فردای اقتصاد به این سوالات پاسخ داد.
او با بیان اینکه چنین بازی‌هایی از سال‌ها پیش متداول بود توضیح داد: «قبلا اینطور بود که بازی‌ها بعد از مدتی کاربران را ترغیب میکردند در ازای پرداخت پول، کوین‌هایی را خریداری کنند و البته به دانش و زمانی هم برای یادگیری نیاز بود، اما حالا بازی‌هایی رواج پیدا کرده که پیچیدگی خاصی ندارند و در ازای انجام بازی به کاربر پاداش تعلق می‌گیرد» وحید شامخی با اشاره به فراگیر شدن بازی‌هایی مثل نات‌کوین، همستر کامبت و تپ سواپ روی اکوسیستم تلگرام تاکید کرد: «ایده جذاب پشت این بازی‌ها ترکیب فضای شبکه‌های اجتماعی با سرگرمی و امور مالی است. در واقع اضلاع این مثلث در کنار دسترسی‌پذیری آن تجربه جدیدی برای کاربر خلق می‌کند.»
همستر کامبت در مسیر نات‌کوین
معاون توسعه کسب‌وکار کریپتوگرام با ارائه آمارهایی درباره پروژه نات‌کوین گفت: «در هفته‌های اول کسی تصور نمی‌کرد از این بازی پولی عاید کسی شود اما در نهایت حدود ۸۰ میلیارد توکن رایگان بین بازیکنان توزیع شد و بعد از لیست شدن آن در صرافی‌های بزرگ مثل بایننس، ارزش نات‌کوین طی دو هفته بیش از ۳۵۰ درصد رشد کرد. حتی گفته شد فقط ۲۴ ساعت بیش از ۴ میلیارد دلار از این کوین در جهان معامله شده است»
شامخی با اشاره موفقیت نات‌کوین در تبدیل توکن به پول توضیح داد: «نات‌کوین زمینه‌ساز موفقیت پروژه‌های بعدی شد. به طور مثال همستر کامبت در قدم اول ۵۰۰ هزار کاربر جذب کند و حالا تعداد کاربران به بیش از ۱۰۰ میلیون نفر رسیده است. همستر کامبت حتی داستان قوی‌تری هم از نات‌کوین دارد. ضمن اینکه مکانیزمی دارد برای کسب درآمد بدون تپ کردن روی صفحه که باعث استقبال بیشتر کاربران می‌شود»
میل مبهم ایرانی‌ها به همستر کامبت
شامخی درباره علت استقبال کاربران ایرانی از بازی‌های تلگرامی افزود: «کل مارکت کریپتوی دنیا در همین لحظه ۲.۵۵ تریلیون دلار است. می‌توانیم تخمین بزنیم که کمتر از ۱۰ میلیارد دلار کریپتو متعلق به کاربران ایرانی است. یا به عبارتی مقداری کمتر از ۰.۴ درصد از کل مارکت کریپتو در دنیا سهم کاربران ایرانی است. بنابراین نمی‌توانیم بگوییم سهم قابل توجهی از ۶۰۰ میلیون نفری که در جهان گونه‌ای از رمزارزها را دارند، ایرانی هستند. با این حال این بازی‌ها به خصوص در کشورهایی که سرانه درآمد پایین‌ترین دارند طبیعی است که جذابیت بیشتری داشته باشد. به طور مثال یک دلار در ایران در مقایسه با کشورهای توسعه یافته، ارزش بیشتری برای شهروندان دارد. ضمن اینکه انجام این بازی‌ها نیاز به سرمایه اولیه ندارد و بسیاری از کاربران را جذب می‌کند. این نکته هم بی‌تاثیر نیست که به طور کلی بازی کردن با موبایل در ایران محبوبیت زیادی دارد.»
با همستر پولدار می‌شویم؟
شامخی پاسخ به این سوال که آیا ممکن است با این بازی‌ها سرمایه زیادی عاید کاربران شود، گفت: «بازار رمزارزها نوسانات و ریسک‌های ذاتی دارد. از طرفی این ایردراپ‌ها معمولا کنترل شده هستند و اینطور نیست که به یک کاربر توکن‌های خیلی زیادی برسد. بنابراین من پیشنهاد می‌کنم هموطنان خیلی بیش از حد برای این بازی‌ها وقت نگذارند. ضمن اینکه بعضی به دنبال سواستفاده و کلاهبرداری از این فضا هستند. برای شناسایی این ریسک‌ها ساده‌ترین راه‌حل این است که کاربران توجه کنند اگر شخصی به واسطه این بازی از آن‌ها طلب پول کرد به احتمال زیاد کلاهبرداری است. هنوز چیزی درباره اسکم یا پانزی بودن این بازی‌ها افشا نشده اما نباید کسی زندگی‌اش را وقف این بازی‌ها کند و در حد متعارف برای آن وقت بگذارند.»
لینک کپی شد