استخراج اتریوم شدنی است؟ همه چیز درباره ماینینگ Ethereum

اتریوم به‌عنوان دومین ارز دیجیتال بزرگ از نظر ارزش بازار، زمانی مانند بیت کوین، لایت کوین، دوج کوین و تعدادی از ارزهای دیجیتال دیگر، استخراج‌شدنی بود. ماینرهای اتریوم در اعتبارسنجی تراکنش‌ها شرکت داشتند و با دریافت اتر به‌عنوان پاداش استخراج، انگیزه پیدا می‌کردند امنیت شبکه را تأمین کنند. البته این تا قبل از آن بود که اتریوم ارتقای عظیم «مِرج» را در سال ۲۰۲۲ انجام دهد و به اثبات سهام مهاجرت کند. اینکه چه اتفاقی برای ماینینگ اتریوم افتاد و آیا هنوز هم می‌توان آن را استخراج کرد یا نه، موضوعی است که می‌خواهیم در این مقاله به آن بپردازیم. با ما همراه باشید.

استخراج یا ماینینگ اتریوم چیست؟

همان‌طور که گفتیم، اتریوم در گذشته مانند بیت کوین استخراج‌شدنی بود؛ زیرا از الگوریتم اجماع اثبات کار (Proof of Work) استفاده می‌کرد. نودهای مشارکت‌کننده در شبکه اتریوم برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها، با استفاده از پردازنده‌های گرافیکی (GPU) قدرتمند برای حل یک معمای ریاضی پیچیده با هم رقابت می‌کردند. ماینری که زودتر از دیگران به پاسخ می‌رسید، حق افزودن بلاک جدید به زنجیره اتریوم را به دست می‌آورد. حال باید به‌اندازه ظرفیت بلاک آن را از چندین تراکنش پر می‌کرد و به شبکه اطلاع می‌داد. سایر ماینرهای شبکه، بلاک را اعتبارسنجی می‌کردند و اگر هیچ تقلب یا اشتباهی صورت نگرفته بود، آن را تأیید می‌کردند.

طی این فرایند اترهای جدید استخراج می‌شدند و ماینر می‌توانست آن‌ها را به‌عنوان پاداش دریافت کند. این پاداش انگیزه‌ای بود برای ماینرها تا رفتار درستکارانه‌ای در شبکه داشته باشند و امنیت آن را حفظ کنند. البته شبکه اتریوم هم به‌صورت پویا سختی معمای رمزنگاری را تنظیم می‌کرد تا زمان استخراج هر بلاک تقریباً ثابت بماند و سیستم پایداری خود را حفظ کند.

این موضوع ادامه داشت تا زمانی که در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲، اتریوم به‌طور کامل استخراج سنتی را از شبکه خود حذف کرد. برای اینکه بدانید چرا این اتفاق افتاد و چه بر سر ماینرهای اتریوم آمد، بخش بعد را بخوانید.

چرا اتریوم به اثبات سهام تغییر کرد؟

استخراج اتریوم درآمد خوبی داشت و برای ماینرها سودآور بود. بسیاری از افراد می‌توانستند با فراهم‌کردن یک‌سری تجهیزات ازجمله کارت گرافیک، نرم‌افزاری مانند Claymore و اینترنت پایدار پرسرعت، اتریوم ماین کنند و بدون خرید اتریوم به‌شکل مستقیم، صاحب اتر شوند. افراد مبتدی یا کم‌سرمایه هم می‌توانستند به‌جای ماین انفرادی به استخرهای استخراج بپیوندند.

این فرایند نقطه ورود جذابی به بازار ارزهای دیجیتال بود. بااین‌حال، توسعه‌دهندگان اتریوم می‌دیدند که چگونه مکانیزم اثبات کار و فرایند ماینینگ هزینه بالایی دارد، برق زیادی مصرف می‌کند، به محیط‌زیست آسیب می‌رساند و سرعت پردازش تراکنش‌ها هم در شبکه پایین است. به همین دلیل تصمیم گرفتند به‌جای اثبات کار از الگوریتمی با عنوان اثبات سهام (Proof of Stake) استفاده کنند. بااین‌حال، امکان گذار ناگهانی به اثبات سهام ممکن نبود؛ بنابراین باید این انتقال را به‌شکل تدریجی انجام می‌دادند.

سرانجام با راه‌اندازی مرج (The Merge)، اتریوم به‌طور کامل از اثبات کار (PoW) به اثبات سهام (PoS) مهاجرت کرد. این انتقال اساساً نحوه عملکرد اتریوم را تغییر داد؛ درنتیجه، دیگر استخراج‌شدنی نبود. این موضوع بحث‌های زیادی در جامعه ماینرها به‌راه انداخت. برخی از ماینرها مجبور شدند قبل از خروج کامل از ماینینگ به‌خاطر سرمایه زیادی که صرف ملزومات این فرایند کرده بودند، به‌دنبال ارزهای جایگزین ازجمله فورک‌های اتریوم بروند. برخی دیگر هم به‌دلایل مختلف ازجمله امکان تمرکزگرایی شبکه از اساس با اثبات سهام مخالفت کردند.

چه اتفاقی برای ماینرها افتاد؟

تحت سیستم جدید PoS، اعتبارسنج‌ها (Validator) جایگزین ماینرها شدند. حالا این افراد مسئولیت افزودن بلاک‌های جدید به بلاک چین، بررسی تراکنش‌ها و حفظ امنیت شبکه اتریوم را داشتند، بدون اینکه لازم باشد معمای ریاضی حل کنند. پس چطور آن‌ها را انتخاب می‌کردند؟

در اثبات سهام، اعتبارسنج‌ها برای اینکه حق افزودن بلاک بعدی را به دست آورند، نیازی به توان محاسباتی ندارند. آن‌ها فقط باید مقدار مشخصی اتر (ETH) را برای شرکت در رقابت در شبکه سهام‌گذاری یا استیکینگ (Staking) کنند. اترهای استیک‌شده چیزی شبیه وثیقه هستند و در شبکه قفل می‌شوند. این به‌معنای نوعی تضمین برای رفتار مناسب اعتبارسنج است؛ زیرا در غیر این صورت اترهایش را از دست خواهد داد. نودی بیشترین شانس برای ساخت بلاک بعدی را دارد که امتیاز بیشتری داشته باشد. این بدان معناست که تعداد اترهای استیک‌شده، مدت‌زمان قفل‌کردن آن‌ها و سابقه درخشان فعالیت یک نود در برنده‌شدن او به‌عنوان اعتبارسنج برگزیده نقش دارد. پاداش اعتبارسنج هم برای مشارکت در حفظ امنیت شبکه در قالب اتر پرداخت می‌شود.

پیامدهای مثبت و منفی انتقال به اثبات سهام

انتقال به اثبات سهام پیامدهای مثبت و منفی مهمی برای اتریوم داشت. مرج نه‌تنها مقیاس‌پذیری شبکه اتریوم را به‌شکل قابل‌توجهی بهبود بخشید و سرعت شبکه را افزایش داد، به سازگاری با محیط‌زیست هم کمک زیادی کرد. برخلاف اثبات کار که به توان محاسباتی و مصرف برق زیادی نیاز داشت، PoS کارآمدتر بود. به‌گفته بنیاد اتریوم، مرج مصرف انرژی شبکه را تا ۹۹٫۹۵درصد کاهش داده است. چیزی که باعث شده است اتریوم به یک شبکه بلاک چینی دوست‌دار محیط‌زیست تبدیل شود.

از آن سو، این انتقال استخراج اتریوم را غیرممکن کرد. بسیاری از ماینرها دیگر نتوانستند از تجهیزات خود استفاده کنند یا به‌سوی استخراج توکن‌های دیگری رفتند که ارزش آن‌ها به‌اندازه اتریوم نبود. 

چگونه بدون ماینینگ اتریوم به دست آوریم؟

حال سؤال اینجاست که با این حساب دیگر نمی‌توانیم اتر به دست آوریم؟ مسلماً می‌شود! روش‌های مختلفی برای کاربران وجود دارد که می‌توانند با استفاده از آن‌ها در حفظ امنیت شبکه اتریوم مشارکت کنند و صاحب اتر شوند. البته به یاد داشته باشید که دیگر هیچ سخت‌افزار، نرم‌افزار یا حتی یک سرویس ابری برای ماینینگ اتریوم وجود ندارد. اگر دیدید کسی چنین خدماتی ارائه می‌کند، یقین بدانید که کلاهبرداری است. برخی از روش‌های جایگزین محبوب برای ماینینگ اتریوم عبارت‌اند از:

• تبدیل‌شدن به اعتبارسنج؛
• استیکینگ؛
• تأمین نقدینگی؛
• کشت سود یا ییلد فارمینگ.

تبدیل‌شدن به اعتبارسنج اتریوم

اگر به‌دنبال راه‌ مستقیم برای به‌دست‌آوردن اتر هستید، به یک اعتبارسنج تبدیل شوید. وظیفه شما به‌عنوان اعتبارسنج این است که با بررسی و تأیید تراکنش‌ها و افزودن بلاک‌های جدید به شبکه، امنیت اتریوم را حفظ کنید.

برای این کار، باید حداقل ۳۲ اتر به‌عنوان وثیقه در شبکه استیک کنید. هرچه تعداد اترهای استیک‌شده‌تان بیشتر باشد، شانس بیشتری برای تبدیل‌شدن به اعتبارسنج خواهید داشت. بعد از اعتبارسنجی و افزودن بلاک، شبکه به شما اتر پاداش می‌دهد. فراموش نکنید اگر رفتار درستی در شبکه نداشته باشید یا اقدام به هرگونه تقلب کنید، اترهای قفل‌شده خود را به‌عنوان مجازات از دست خواهید داد.

دو چالش بزرگ در این روش وجود دارد. اول اینکه با قیمت فعلی اتر، تهیه ۳۲ واحد از آن واقعاً برای بسیاری از کاربران امکان‌پذیر نیست. دوم اینکه، اجرای نرم‌افزار اعتبارسنجی تا حدودی به تخصص فنی نیاز دارد. بااین‌حال، افرادی که می‌توانند از عهده این دو چالش برآیند، سود خوبی به دست خواهند آورد.

نگران نباشید؛ گزینه‌های دیگر را امتحان کنید!

استیکینگ اتریوم

اگر ۳۲ اتر لازم برای تبدیل‌شدن به اعتبارسنج اتریوم را ندارید، می‌توانید مقادیر کمتری اتر استیک کنید و سود آن را بگیرید. پلتفرم‌هایی هستند که برای استیکینگ اتر به کاربران خدمات ارائه می‌دهند. دو روش برای این کار وجود دارد:

لیکوئید استیکینگ (Liquid Staking)

پلتفرم‌هایی مانند لیدو (Lido)، خدمات لیکوئید استیکینگ را به کاربران ارائه می‌دهند تا آن‌ها بتوانند اترهای خود را استیک کنند و درعین‌حال همچنان به دارایی‌های خود دسترسی داشته باشند. این پلتفرم‌ها توکن‌های لیکوئید استیکینگ صادر می‌کنند که هریک نماینده اترهای استیک‌شده شما هستند و می‌توانید از آن‌ها در برنامه‌های دیفای استفاده کنید یا به معامله آن‌ها بپردازید. این روش برای کسانی خوب است که می‌خواهند اترهایشان را استیک کنند اما درعوض آن، چیزی داشته باشند که بتوانند از آن در ترید یا سایر فعالیت‌های خود استفاده کنند.

استخر استیکینگ (Pooled Staking)

روش دیگر، پیوستن به استخرهای استیکینگ است. در این استخرها هر مشارکت‌کننده هرتعداد اتر که دراختیار دارد تحویل می‌دهد تا مجموع آن اترها به حداقل ۳۲ واحد برسد و استخر به نمایندگی از این افراد، واجد شرایط اعتبارسنجی در شبکه اتریوم شود. وقتی استخر پاداش اعتبارسنجی را دریافت کرد، آن را بین مشارکت‌کنندگان به‌تناسب مقدار اتری که تحویل داده‌اند، توزیع می‌کند. این روش نیازی به سخت‌افزار تخصصی یا مقدار زیادی سرمایه ندارد و موانع ورود برای سرمایه‌گذاران خرد را برطرف می‌کند.

استیکینگ در مقابل ماینینگ

استیکینگ و ماینینگ هردو به امنیت شبکه بلاک چین اتریوم کمک می‌کنند و در ازای آن به کاربران پاداش می‌دهند اما ازنظر مصرف انرژی، ملزومات سخت‌افزاری و میزان دسترسی متفاوت هستند. بیایید برخی از تفاوت‌های قابل‌توجه آنها را با هم مقایسه کنیم:

تأمین نقدینگی

راه دیگر برای به‌دست‌آوردن اتریوم بدون استخراج تأمین نقدینگی صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) مانند بلنسر، یونی‌سواپ و سوشی‌سواپ است. برای این کار باید اتر و یک توکن دیگر (معمولاً تتر، USDC یا DAI) را در یک استخر نقدینگی واریز کنید. این استخر به سایر کاربران امکان ترید بین دو توکن را می‌دهد و شما سهمی از کارمزدهای معاملات درون استخر را دریافت خواهید کرد.

به‌عنوان تأمین‌کننده نقدینگی نقش مهمی در عملکرد صحیح صرافی‌های غیرمتمرکز دارید. البته ممکن است گاهی به‌صورت موقت که ارزش توکن‌ها در استخر نوسان می‌کند، متحمل زیان‌هایی شوید.

کشت سود

کشت سود یا ییلد فارمینگ (Yield Farming) روشی است که در آن اتر یا سایر ارزهای دیجیتال را به پروتکل‌های دیفای وام می‌دهید و در قالب اتر پاداش دریافت می‌کنید. معمولاً بازدهی کشت سود بالاتر از استیکینگ است؛ اما به‌دلیل نوسانات بازار و زیان‌های بالقوه ریسک بیشتری به همراه دارد. مطمئن شوید که درباره پروتکلی که قرار است از آن برای کشت سود استفاده کنید به‌خوبی تحقیق کرده‌اید. یکی از بزرگ‌ترین ریسک‌های این روش، آسیب‌پذیری قراردادهای هوشمند و هک‌هایی است که باعث ازدست‌رفتن منابع مالی در پروتکل می‌شوند.

ارزهای جایگزین اتریوم برای ماین‌کردن با کارت گرافیک

سلب مسئولیت: ارزهایی که در اینجا معرفی کرده‌ایم، گزینه‌هایی هستند که قابلیت استخراج با GPU را دارند. معرفی آن‌ها به‌معنای آن نیست که توصیه‌ای برای سرمایه‌گذاری یا استخراج آن‌ها داریم.

۱. فرن کوین (Frencoin)

فرن کوین (FREN) یک ارز دیجیتال است که در بحبوحه زمستان کریپتو در سال ۲۰۲۳ راه‌اندازی شد و هدف از طراحی آن، ترویج تفکر مثبت،‌ دوستی و تمرکززدایی بود. سازندگان فرن کوین جمعی از توسعه‌دهندگان و ماینرهایی بودند که تجربه استخراج با GPU را داشتند و می‌خواستند این رمزارز به‌طور کامل منبع باز و جامعه‌محور باشد و سراسر جهان امکان توسعه آن را داشته باشند. در فرن کوین نه‌تنها هیچ توکنی از قبل استخراج (pre-mine) نشد، بلکه از راگ پول و تخصیص ناعادلانه هم جلوگیری به عمل آمد.

فرن کوین از الگوریتم اثبات کار سازگار با GPU استفاده می‌کند تا استخراج برای همه منصفانه باشد نه اینکه فقط دارندگان دستگاه‌های قدرتمند ای‌سیک (ASIC) بر آن تسلط داشته باشند. تمام توکن‌ها به‌شکل شفاف استخراج می‌شوند و هیچ توکنی برای بنیانگذار، توسعه‌دهنده یا سایر بخش‌ها کنار گذاشته نشده است. فرن کوین را می‌توان فورکی از بیت کوین و ریون کوین دانست. برخی از ویژگی‌های این ارز که باعث بهبود مقیاس‌پذیری می‌شود شامل موارد زیر است:

• زمان بلاک سریع‌تر و افزایش پردازش تراکنش در ثانیه (TPS)؛
• برنامه هاوینگ به‌سبک دوج کوین؛
• امنیت غیرمتمرکز و مقاومت دربرابر سانسور.

۲. ریون کوین (Ravencoin)

ریون کوین (RVN) یک شبکه بلاک چینی است که برای انتقال کارآمد دارایی‌هایی مانند توکن، بین دارندگان آن دارایی‌ها طراحی شده است. ریون کوین که فورکی از بیت کوین است، تلاش می‌کند تراکنش‌های سریع‌تری را ارائه دهد. این پروژه از الگوریتم اجماع KawPow پیروی می‌کند که هدف آن جلوگیری از تمرکز استخراج و ترویج توزیع عادلانه توکن است. ریون کوین منبع باز است و برای استخراج از GPU به‌جای ای‌سیک استفاده می‌کند؛ به همین دلیل برای ماینرهای خانگی گزینه جذابی به شمار می‌رود.

بسیاری از صرافی‌های بزرگ مانند بایننس، هوبی گلوبال و OKX از ریون کوین پشتیبانی می‌کنند که نشان‌دهنده نقدینگی بالای این رمزارز است.

۳. زانو (Zano)

ارز دیجیتال زانو (ZANO) یک اکوسیستم بلاک چینی متمرکز بر حریم خصوصی است که با استفاده از فناوری‌هایی مانند امضاهای حلقوی، آدرس‌های مخفی و RingCT، تراکنش‌های امن و غیرقابل ردیابی را ارائه می‌دهد. این ارز دیجیتال که در سال ۲۰۱۹ راه‌اندازی شد، از مکانیزم اجماع منحصربه‌فردی استفاده می‌کند که ترکیبی از PoW و PoS است. این مکانیزم نه‌تنها باعث تقویت تمرکززدایی در شبکه زانو می‌شود، بلکه امنیت آن را هم به حداکثر می‌رساند. دلیلش این است که با چنین مکانیزمی مهاجمان درصورت حمله ۵۱ درصدی، باید از یک سو کنترل اکثریت هش‌ریت شبکه را به دست آورند و از سوی دیگر، بیشترین میزان Zano را استیک کنند.

تیم زانو فعالانه درحال تقویت اکوسیستم آن است و چندین به‌روزرسانی در آن قرار است انجام شود که شامل انتشار شبکه اصلی یا مین‌نت، ادغام با کیف پول‌های کیک والت (Cake Wallet) و بیت‌کوین دات‌کام (Bitcoin.com)، بهبود فرایند اجماع و توسعه مکانیزم حاکمیت شبکه است.

۴. فلاکس (Flux)

فلاکس (FLUX) یکی از ارزهای دیجیتال نوظهور در فضای وب ۳.۰ است و یک اکوسیستم قوی برای توسعه و پیاده‌سازی اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApp) ارائه می‌دهد. اکوسیستم Flux شامل توکن بومی شبکه، شبکه محاسباتی غیرمتمرکز و یک سیستم‌عامل مبتنی بر لینوکس (FluxOS) است. این ارز که قابلیت استخراج با GPU را دارد، به کاربران امکان می‌دهد با به‌اشتراک‌گذاری منابع محاسباتی خود در فلاکس نتورک (Flux Network) که درحال‌حاضر از حدود ۱۵۰۰۰ نود غیرمتمرکز پشتیبانی می‌کند، پاداش‌هایی کسب کنند. به همین دلیل، این ارز برای ماینرهایی که به‌دنبال آلت کوین‌های جدید با پتانسیل امیدوارکننده در زیرساخت وب ۳.۰ هستند جذابیت زیادی دارد.

۵. کورتکس (Cortex)

کورتکس (CTXC) یک پلتفرم غیرمتمرکز بلاک چینی است که از ادغام و اجرای مدل‌های هوش مصنوعی (AI) در قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کند. هدف این پروژه آن است که با فراهم‌کردن امکان ادغام مدل‌های منبع باز در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز، فناوری هوش مصنوعی را دموکراتیک کند. اقدامات امنیتی کورتکس شامل رمزنگاری، حسابرسی قراردادهای هوشمند و استراتژی‌های حفظ حریم خصوصی داده‌ها است که به کاربران و توسعه‌دهندگان یک محیط امن ارائه می‌دهد.

کورتکس قابلیت استخراج با کارت گرافیک را دارد و بنابراین، گزینه مناسبی برای آن دسته از ماینرهای خانگی به شمار می‌رود که به‌دنبال مشارکت در پلتفرم‌های ادغام‌کننده هوش مصنوعی با بلاک چین هستند.

۶. ورت کوین (Vertcoin)

ورت کوین (VTC) یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز است که با هدف «دسترسی به ماینینگ برای همه» طراحی شده است. ورت کوین فورکی از لایت کوین بوده است و اجازه استخراج با ای‌سیک را نمی‌دهد. این ارز دیجیتال برای امنیت شبکه خود از الگوریتم PoW بهره می‌برد و اطمینان می‌دهد که هرکسی با یک رایانه شخصی و کارت گرافیک می‌تواند در فرایند ماینینگ شرکت کند.

الگوریتم ورت کوین Verthash نامیده می‌شود که دربرابر ای‌سیک مقاوم است تا حتی مبتدیان بتوانند با استفاده از GPU این ارز را استخراج کنند. ورت کوین با این کار قصد دارد از فارم‌های استخراج که متمرکز هستند و به‌شکل ناعادلانه در فرایند ماینینگ شرکت می‌کنند جلوگیری به عمل آورد. برخی از ویژگی‌های ورت کوین عبارت‌اند از:

• تنظیم سختی پویا به‌منظور حفظ پایداری زمان بلاک؛
• رویداد هاوینگ در هر ۸۴۰٬۰۰۰ بلاک برای کنترل عرضه و ارزش در بلندمدت؛
• امکان انجام تراکنش از آدرس‌های مخفی به‌منظور افزایش حریم خصوصی؛
• کیف پول امن و پشتیبانی از استیکینگ چندین دارایی.

۷. کانفلاکس (Conflux)

کانفلاکس (CFX) یک بلاک چین لایه ۱ عمومی است که با هدف پشتیبانی از اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApps)، تجارت الکترونیک و زیرساخت وب ۳.۰ طراحی شده است. از ویژگی‌های متمایز این ارز دیجیتال درمقایسه‌با پروتکل‌های همتای آن می‌توان به مقیاس‌پذیری، تمرکززدایی و امنیت پیشرفته آن اشاره کرد. کانفلاکس امکان انتقال سریع و کارآمد دارایی را با کمترین هزینه تراکنش و بدون هیچ تراکمی در شبکه فراهم کرده است.

مکانیزم اجماع پلتفرم کانفلاکس براساس درخت گراف (Tree-Graph) ساخته شده است که ترکیبی از الگوریتم‌های PoW و PoS به شمار می‌رود. کانفلاکس از قراردادهای هوشمند با زبان سالیدیتی که یک زبان تورینگ کامل است پشتیبانی می‌کند و کاملاً با ماشین مجازی اتریوم (EVM) سازگار است. ویژگی مهمی که به توسعه‌دهندگان نوید انعطاف‌پذیری در فعالیت‌هایشان را می‌دهد.

توکن بومی این شبکه با نماد CFX نشان داده می‌شود. ماینرها پاداش استخراج را در قالب این توکن دریافت می‌کنند و امنیت شبکه و پایداری بلندمدت آن را تضمین می‌کنند.

نقشه راه کانفلاکس برای سال‌های آینده بر راه‌حل‌های پیشرفته بلاک چین و ادغام‌های هوش مصنوعی متمرکز خواهد بود. هدف از این نقشه راه ارائه نوآوری‌های جدید به اکوسیستم Web3 در این پلتفرم و امکان پذیرش گسترده آن است.

۸. اتریوم کلاسیک

اتریوم کلاسیک (ETC) یکی از فورک‌های اتریوم است که قبل از انتقال اتریوم به اثبات سهام ایجاد شد. این اتریوم هنوز قابلیت استخراج با GPU را دارد و مکانیزم اثبات کار را حفظ کرده است. البته توجه به این نکته مهم است که اتریوم کلاسیک یا ETC ارزش و محبوبیت بسیار کمتری نسبت به ETH دارد و دو جامعه کاملا جدا از هم دارند. برخی از طرفداران اتریوم کلاسیک افرادی هستند که معتقد بودند اتریوم نباید به اثبات سهام مهاجرت کند و برخی دیگر، ماینرهایی هستند که برای تجهیزات ماینینگ اتریوم هزینه کرده بودند و نمی‌خواستند این تجهیزات روی دستشان بماند.

سودآوری استخراج جایگزین‌های اتریوم

عوامل متعددی ازجمله هزینه برق، سرمایه‌گذاری روی تجهیزات سخت‌افزاری و دشواری استخراج بر سودآوری استخراج جایگزین‌های اتریوم تأثیرگذار هستند. برای محاسبه بازدهی احتمالی، باید از ماشین‌حساب ماینینگ استفاده کنید. در این ماشین‌حساب‌ها کافی است متغیرهای اصلی ازجمله نرخ هش، مصرف برق و قیمت ارز دیجیتال را وارد کنید. پاداش به‌دست‌آمده منهای هزینه‌های عملیاتی میزان سودآوری شما را نشان می‌دهد. استفاده از سخت‌افزار کارآمد و به‌حداکثر رساندن نرخ هش برای جبران هزینه‌های برق و افزایش بازدهی بسیار مهم است. بااین‌حال، نوسان قیمت ارزهای دیجیتال و تغییرات در دشواری استخراج نوسانات قابل‌توجهی ایجاد می‌کند که بر بازگشت سرمایه تأثیر می‌گذارد. بنابراین، حتما ابتدا درباره کاری که می‌خواهید انجام دهید تحقیق کنید و سپس تصمیم بگیرید که می‌خواهید در اتریوم با استیکینگ به درآمد برسید یا در استخراج جایگزین‌های اتریوم فعالیت کنید.

سخن پایانی

در این مطلب، درباره ماینینگ اتریوم و اینکه چرا دیگر نمی‌توان با کارت گرافیک یا هر دستگاه دیگری اتریوم استخراج کرد صحبت کردیم. مهاجرت اتریوم از اثبات کار به اثبات سهام به‌منظور اهداف زیست‌محیطی، مقیاس‌پذیری بیشتر و افزایش سرعت تراکنش صورت گرفت. بااین‌حال، بسیاری از ماینرهایی که از این طریق امرار معاش می‌کردند، مجبور شدند دست از ماین بکشند یا به گزینه‌های جایگزین اتریوم روی آورند. اینکه این اتفاق مثبت بود یا منفی، هنوز جای بحث زیادی دارد. بسیاری می‌گویند با این کار اثرات مخرب استخراج بر محیط‌زیست کاهش یافته است، اما بحث استیکینگ و ۳۲ اتر که امکان فراهم‌کردن آن برای سرمایه‌گذاران خرد وجود ندارد، خطر تمرکزگرایی و سپردن شبکه اتریوم به اعتبارسنج‌های ثروتمند را افزایش داده است. درهرصورت، اگر پیشنهادی مبتنی بر استخراج اتریوم (نه اتریوم کلاسیک) داشتید، قطع بر یقین آن را کلاهبرداری بدانید.

سؤالات متداول